Η Έλσα περιγράφει το φθινοπωρινό τους kidcation στη Βόρεια Ιταλία! Πού πήγαν; Πόσες μέρες χρειάστηκαν; Τι είδαν; Τι προτείνουν;
Δείτε κι άλλη Ιταλία
Αυτό το φθινόπωρο φαίνεται προτιμήσαμε πολλοί τη βόρεια Ιταλία. Οπότε αφότου επιστρέψαμε, βάλαμε και τα πλυντήριά μας από τα πέντε backpack μας και οργανώσαμε τις 3838 φωτογραφίες, ορίστε και το δικό μας Kidcation!
Ηλικίες παιδιών
Έχουμε τρία παιδιά, που στο ταξίδι ήταν σχεδόν 14, 12 και 7,5 ετών.
Δρομολόγιο
Αναχώρηση αεροπορικώς από Αμβούργο και προσγείωση στο Μπέργκαμο. Η διαμονή μας μοιράστηκε 4 βράδια Βενετία και 4 λίμνη Γκάρντα. Νοικιάσαμε αυτοκίνητο για οχτώ βράδια. Η μεταφορά μας από και προς αεροδρόμιο έγινε με shuttle bus της εταιρείας ενοικίασης, το οποίο είχε δρομολόγια κάθε τέταρτο και όλο το 24ωρο, πράγμα που μας βόλευε γιατί η πτήση επιστροφής ήταν ξημερώματα.
Νοικιάστε αυτοκίνητο με καθίσματα αυτοκινήτου και χωρίς πιστωτική
Πάντοβα
Στη διαδρομή μας για Βενετία, μια γρήγορη στάση στην Πάντοβα, για να δούμε πολύ επιλεγμένα τις τοιχογραφίες του Giotto από το 1300 στο παρεκκλήσι Scrovegni και φυσικά για ξενάγηση στο Palazzo Bo. Η είσοδος στο παρεκκλήσι ήταν μόνο σε γκρουπ και προκαθορισμένα, άρχισε με ένα μισάωρο επεξηγηματικό βίντεο και περάσαμε έπειτα μέσα να θαυμάσουμε τις τοιχογραφίες fresco με τα εντυπωσιακά χρώματα γεμάτα συμβολισμούς. Στο Palazzo Bo’, το πανεπιστήμιο της Πάντοβα, παράλληλα με την ξενάγηση πετύχαμε και την ορκωμοσία με τον ιδιαίτερο τρόπο τους και η μικρή ενθουσιάστηκε. Μας γέμισε με ελπίδα τo moto του πανεπιστημίου “Universa Universis Patavina Libertas”, για ελευθερία σκέψης και άποψης, που δήλωνε ότι όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να φοιτήσουν εκεί, ασχέτως θρησκευτικών πεποιθήσεων. Θαυμάσαμε τις διάφορες αίθουσες που συγκεντρώνονταν φοιτητές και καθηγητές, το πόντιουμ απ’ όπου δίδαξαν μεταξύ άλλων Γαλιλαίος και Κοπέρνικος, αλλά πάνω απ’ όλα μας ενθουσίασε το παλαιότερο και μοναδικό διατηρημένο αμφιθέατρο ανατομίας και οι ιστορίες για την επιστήμη της ανατομίας στην επαρχία του Veneto στις αρχές της Αναγέννησης. Μάθαμε επίσης ότι μετά από 800 χρόνια το Bo’ έχει επιτέλους γυναίκα πρύτανη -καιρός ήταν…
Το πρόγραμμά μας περιελάμβανε και άλλα, όπως μια βόλτα στην πλατεία Prato della Valle, το Battistero di San Giovanni και έναν καφέ/γλυκό στο Milk Bar Pasticceria, αλλά η βροχή που έπεφτε είχε γίνει ενοχλητική και η ομάδα είχε αρχίσει να κουράζεται και ήθελε επειγόντως πρωτεϊνη, οπότε φάγαμε βιαστικά σε ό,τι βρήκαμε στο κέντρο και φύγαμε για Βενετία.
Η διαμονή μας ήταν στη Marghera, στο Hu Venezia Camping. Απλωμένο σε μεγάλη έκταση, με πολλά σπιτάκια , τρεις πισίνες (που ήταν κλειστές την περίοδο που ήμασταν εκεί), το μίνι μάρκετ καλό, με ελλείψεις γιατί ήταν τέλος της σεζόν μάλλον, το εστιατόριο πολύ καλό, παιδική χαρά που αποδείχθηκε σημείο έναρξης φιλίας με παιδιά από διάφορα μέρη του κόσμου και πλυντήρια με ήδη μέσα απορρυπαντικό/μαλακτικό οπότε δε χρειαζόταν να αγοράσουμε έξτρα, μας βόλεψε πολύ.
Δείτε κι άλλες επιλογές διαμονής για οικογένειες στην Padova
Βενετία
Το πρώτο πρωινό μας στο νησί της Βενετίας φτάσαμε με το shuttle bus του κάμπινγκ. Είχα κλείσει να ανεβούμε στην ταράτσα του Fondaco dei Tedeschi απ’όπου είναι υποτίθεται η καλύτερη θέα του Gran Canal, αλλά ήταν κλειστά λόγω ολισθηρότητας από την υγρασία. Οι θέσεις είναι δωρεάν, κλείνονται από τo site τους, και για την ημερομηνία που θέλει κανείς ανοίγουν 21 μέρες πριν.
Οπότε άρχισε η περιήγηση μας χωρίς να μας βιάζει το πρόγραμμα, χωρίς μουσεία και εκκλησίες, απολαμβάνοντας μόνο τα δαιδαλώδη στενά, το υγρό στοιχείο που έχει αφήσει το σημάδι του παντού, την αρχιτεκτονική και μηχανική, τα υπόγεια περάσματα, τη ουσία της πόλης.
Εξερευνήσαμε τη περιοχή San Polo, περάσαμε στην San Marco και το Campo San Zaccaria και κατευθυνθήκαμε προς το Castello. Για φαγητό είμασταν ανοργάνωτοι και έτσι καθίσαμε σε μία trattoria πίσω από την Riva degli Schiavoni, και το μετανιώσαμε όταν ήρθε η “λυπητερή”.
Κάναμε ένα πέρασμα από την Libreria Aqua Alta, δεν ενθουσιάστηκα, πολύς κόσμος, η ουρά ατελείωτη ανάλογα την ώρα που θα πας, οκ. Η σκάλα με τα βιβλία με πόνεσε στην καρδιά.
Από εκεί καταλήξαμε στην πλατεία Campo Santa Maria Formosa, μακριά από τα πλήθη, ίσως ήταν και η ώρα, σούρουπο, που έμοιαζε μαγευτικά. Λίγα παιδάκια να παίζουν μπάλα πιο δίπλα, το φως να πέφτει στα απέναντι κτίρια, τα περιστέρια να πετάνε άτσαλα και το Aperol να ρέει. Ο περίπατος συνεχίστηκε νυχτερινός μέχρι να καταλήξουμε κοντά στο σταθμό των τρένων όπου μας περίμενε το λεωφορείο για το γυρισμό.
Το δεύτερο απόγευμά μας στην περιοχή ξαναπήγαμε στη Βενετία (μετά τη Modena), για πνευματική/πολιτιστική ανάταση. Έπεσε και η ιδέα μια συναυλίας κλασσικής μουσικής, αλλά ήταν αρκετά πιθανό να κουραστούν τα παιδιά, οπότε θέατρο.
Για παρκινγκ είχα διαβάσει αρκετοί να προτείνουν το Tronchetto σαν πιο φτηνό, όμως οι ανησυχητικά πολλές κριτικές στο google έλεγαν για σπασμένα τζάμια και κλεμμένα αυτοκίνητα, οπότε καταλήξαμε στο πιο κοντινό Garage San Marco.
Αυτό το απόγευμα περπατήσαμε στο Dorsoduro που απολαύσαμε τα ήσυχα σοκάκια και τους χαλαρούς ρυθμούς των κατοίκων, μας άρεσε πάρα πολύ σαν περιοχή.
Για να καταλήξουμε στο Teatro Goldoni, έπρεπε να περάσουμε απέναντι στο San Marco. Γι’ αυτό υπάρχουν μόνο δύο γέφυρες που ενώνουν τα δυο τμήματα του νησιού ή η επιλογή του traghetto και εννοείται διαλέξαμε το δεύτερο για μια μίνι ψευδο-εμπειρία γόνδολας που στοιχίζει και μόνο 2 ευρώ το άτομο. Τα σημεία που μπορεί κανείς να το πάρει είναι εφτά κατά μήκος του Gran Canal.
Στο πανέμορφο εσωτερικά Teatro Goldoni απολαύσαμε μια μαγική παράσταση ακροβατικών και σωματικού θεάτρου, το “Titize’, a Venezian dream”. Η μουσική ήταν υπέροχα μελαγχολική. Οι εικόνες βγαλμένες από την ιστορία της Βενετίας στο χρόνο.
Δραστηριότητες για οικογένειες στη Βενετία
Ημερήσια στη Modena
Η δεύτερη μέρα μας βγήκε λίγο πιο μακριά, στο Lamborghini Automobile Museum κοντά στη Μόντενα. Υπάρχουν δύο μουσεία Lamborghini. Το ένα είναι που πήγαμε, που στην ουσία ήταν σαν έκθεση αυτοκινήτων, και το διαχειρίζεται η εταιρία. Το δεύτερο για όποιον ενδιαφέρεται περισσότερο να εμβαθύνει, είναι 20 λεπτά από κει, το Museo Ferruccio Lamborghini, το διαχειρίζεται ο γιος του ιδρυτή και έχει και ιστορικά στοιχεία από τη ζωή του. ‘Όπως και να ‘χει ήταν ενδιαφέρον και το πρώτο, τα αυτοκίνητα σίγουρα μέσα στη χλιδή και πολύ ωραία αισθητική σαν έκθεση.
Το απόγευμα το πρόγραμμά μας είχε κουλτούρα. Μέχρι να γυρίσουμε πίσω όμως, οι μικρές κοιλίτσες (και οι μεγάλες) γουργούριζαν, έτσι με ένα γρήγορο ψάξιμο στο google maps, σταματήσαμε σε ένα μικρό χωριό στο δρόμο μας, το Occhiobello, και φάγαμε καταπληκτικό σπιτικό φαγητό στην Osteria con Cucina Eccezionale, που αμφιβάλλω αν έχουν καθίσει ποτέ εκεί τουρίστες, τέτοια ήταν η έκπληξη του ιδιοκτήτη.
Burano
Την τρίτη μέρα μας θα την περνούσαμε στο Burano. Φτάσαμε με το λεωφορείο του κάμπινγκ πάλι στη Βενετία και από εκεί θα βγάζαμε 24ωρο εισιτήριο για vaporetto που περιλαμβάνει και εισιτήριο για τα μμμ για το γυρισμό μας. Διάβαζα διάφορα για το πώς να βγάλεις την κάρτα online και να την ενεργοποιήσεις κτλ, που είχα ψιλοχαθεί. Όχι, είναι απλούστατο, την αγοράζεις επί τόπου στα σημεία πώλησης εισιτηρίων. Εμείς από το πωλητήριο στην Piazzale Roma, και κατευθυνθήκαμε προς τη στάση F.te Nove A περνώντας μέσα από το Cannaregio, άλλη μια ατμοσφαιρική γειτονιά.
Για το Burano είναι γνωστή η ομορφιά του. Εικόνες που μένουν στο μυαλό. Περπατήσαμε και δω χωρίς προορισμό, απλά να χαθούμε στα δρομάκια. Καθίσαμε για έναν καπουτσίνο και bussolai, τα παραδοσιακά μπισκότα του νησιού, στο PicNic, που παρόλο που είναι στην άκρη της μαρίνας, ήταν τόσο ήσυχα και γαλήνια και τα παιδιά είχαν πολύ χώρο να παίξουν στο γρασίδι. Η ώρα περνούσε όμως και μαγεμένοι από τα χρώματα, συνειδητοποιήσαμε ότι τα μαγαζιά εστίασης κλείνανε ένα ένα. Έτσι γυρίσαμε πίσω προς την αποβάθρα μα σκοπό να φάμε στην Βενετία, όμως βρήκαμε άλλο ένα διαμαντάκι, το Fritto Misto, με νόστιμα τηγανητά θαλασσινά σε βρώσιμο πιάτο, ζυμαρικά και πίτσες, και πολύ ευγενικό προσωπικό.
Βαρύναμε όμως λίγο και χρειαζόμασταν περπάτημα. Γι’ αυτό πήραμε το vaporetto του γυρισμού όχι από τη στάση μπροστά μας αλλά από την επόμενη διασχίζοντας το νησάκι Mazzorbo. Αν σας αρέσει η ησυχία μακριά από το αγριεμένο πλήθος –όπως λέει και ο συγγραφέας – όπως και σε εμάς, ο περίπατος αυτός είναι ότι πρέπει. Ακουγόταν μόνο ο άνεμος και το νερό να παφλάζει και οι λιγοστοί ντόπιοι στο λυκόφως (με έπιασε το λογοτεχνικό μου). Ο γιος μου είπε ότι θα μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα… Οι εικόνες στο καραβάκι καθώς γυρίζαμε τόσο όμορφες, να διασχίζεις τη λιμνοθάλασσα ακούγοντας τον μονότονο ήχο της μηχανής, γλάροι να στέκονται στα δοκάρια, τα φώτα της Βενετίας από μακριά.
Αποχαιρετήσαμε την πόλη με μια τελευταία νυχτερινή διάσχιση του Cannaregio και πίσω στο κάμπινγκ για την αυριανή αναχώρηση για τη λίμνη Γκάρντα.
Λίμνη Garda
Μέρα 1
Η πρόγνωση του καιρού καθώς ξεκινούσαμε για τη λίμνη Γκάρντα δεν ήταν καλή, έτσι όταν φτάσαμε στο Sirmione,, περιφερόμασταν με το αυτοκίνητο περιμένοντας να σταματήσει η καταρρακτώδης βροχή. Σύντομα όμως παρατήσαμε τα σχέδια για το κάστρο και κινήσαμε για το δεύτερο κάμπινγκ που θα μέναμε. Είχα κλείσει και μια απογευματινή εκδρομή με σκάφος γύρω από τη χερσόνησο του Sirmione, αλλά ευτυχώς την ακύρωσα εγκαίρως λόγω καιρού. Παρεμπιπτόντως την είχα βρει πιο φτηνή μέσω booking απ’ ότι στο getyourguide.
Η διαμονή μας ήταν στο San Felice del Benaco, στο Vacanze glambing boutique. Πριν φτάσουμε όμως κάναμε μια στάση στο Desenzano ,στο Ristorante cinese Grande Shanghai που ήταν ευγενέστατοι παρόλο που «ορμήσαμε» βρεγμένοι μισή ώρα πριν κλείσουν και το φαγητό ξετρέλανε ακόμα και τα δυο επιλεκτικά μικρά μου.
Το κάμπινγκ ήταν πιο μικρό από της Βενετίας, οργανωμένο όμως και εξοπλισμένο με τα πάντα, αλλά η θέα ήταν μοναδική, και ήταν ο βασικός παράγοντας που το έκλεισα. Έτσι, δε μας χάλασε καθόλου που περάσαμε την υπόλοιπη μέρα στη βεράντα βλέποντας τα σύννεφα πάνω από τη λίμνη και ακούγοντας τη βροχή.
Μέρα 2, Sirmione
Η δεύτερη μέρα ξεκινήσαμε για το Sirmione πάλι, λατρεύουμε τα κάστρα και δεν γινόταν να το αφήσουμε απ’ έξω. Παρκινγκ έχει πολλά κατά μήκος της χερσονήσου. Αφήστε το όσο πιο κοντά γίνεται, γιατί έχει πολύ περπάτημα. Το Castello Scaligero δεν είναι τόσο μεγάλο, αλλά η θέση του και μόνο μέσα στο νερό το καθιστά εντυπωσιακό. Αξίζει να ανεβείτε από τις στενές σκάλες μέχρι την κορυφή και να θαυμάσετε τη θέα. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα για παγωτό στο πολύ τουριστικό κέντρο, κινήσαμε για τα σπήλαια του ποιητή Κάτουλλου (grotte di Catullo). Εμείς πήγαμε παραλιακά από το μονοπάτι στα ανατολικά, περνώντας δίπλα από τις θερμές πηγές, αλλά μπορεί κανείς και μέσα από την κεντρική οδό του χωριού και μάλιστα λίγο πιο πάνω στην piazza Don Piatti ξεκινάει τρενάκι για τον αρχαιολογικό χώρο. Πολύ όμορφη και γαλήνια η περιοχή, με δυο τρεις παραλίες στα χαμηλά, που γλιστράνε όμως γι’ αυτό και καλύτερα με παπούτσια θαλάσσης και ένα μουσείο που δεν προλαβαίναμε να το επισκεφτούμε. Περιπλανηθήκαμε ανάμεσα στα αρχαία και τον ελαιώνα και νιώσαμε για λίγο από πού έπαιρνε έμπνευση ο ποιητής.
Το απόγευμα ήμασταν για wellness, αλλά δεν ήθελα να κλείσουμε στα κλασσικά θερμά λουτρά που είναι σαν ξενοδοχεία με πισίνες. Διαλέξαμε το Parco Termale στην Villa dei Cedri και μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Μετά τις 5 το απόγευμα έχει μειωμένη είσοδο και λιγότερο κόσμο αλλά εκτός αυτού, ο βραδινός φωτισμός με τους ατμούς πάνω από το νερό έκανε το θέαμα πιο απολαυστικό. Συν του ότι πρόκειται για φυσική λίμνη από τα τέλη του 18ου αιώνα με highlight τη σπηλιά με τις διαφορετικές θερμοκρασίες νερού, τους καταρράκτες και το υδρομασάζ. Το εστιατόριο/καφέ επίσης αρκετά τίμιο και η όλη αισθητική του χώρου και του pavilion θύμιζε άλλη εποχή.
Μέρα 3, Limone & Riva
Την τρίτη μέρα μας στη λίμνη κινηθήκαμε στα βορειοδυτικά της. Πάλι ο καιρός μας τα χάλασε. Πολύ βροχή που δε σ’ άφηνε να κινηθείς άνετα. Η διαδρομή ωστόσο πολύ γραφική μέσα από τα διαδοχικά τούνελ καθώς κινούμασταν παραλίμνια. Ήταν πολλά που θέλαμε από αυτή τη μεριά. Τους καταρράκτες στο Varone στα βόρεια, αλλά ήταν κλειστά λόγω έντονης βροχής. Θα το συνδυάζαμε με τη μεσαιωνική τοποθεσία Canale di Tenno (αυτό μου στοίχισε) και μια σύντομη βόλτα στην λίμνη Tenno. Άλλο φανταστικό που είχα στο πρόγραμμα ήταν το Museo delle Palafitte στη λίμνη Ledro όπου θα βλέπαμε ένα αυθεντικό διατηρημένο οικισμό από τη νεολιθική εποχή. Κλειστό και αυτό λόγω βροχής. (αυτό κ αν μου στοίχισε). Στο πλάνο ήταν να περπατήσουμε και στην Strada della Forra, το όγδοο θαύμα του κόσμου σύμφωνα με τον Churchill, μια θεαματική ορεινή οδό που είναι κλειστή προσωρινά για τα αυτοκίνητα λόγω κατολισθήσεων, αλλά μπορεί κανείς να τη διασχίσει με τα πόδια. Μαντέψτε. Κλειστή τελείως λόγω βροχής. Αρκεστήκαμε λοιπόν μόνο σε ένα πέρασμα στο Limone sul Garda που μας αποζημίωσε η εικόνα των επιβλητικών βουνών με τα σύννεφα να έχουν φτάσει αρκετά χαμηλά. Μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα με βάση το λεμόνι, σήμα κατατεθέν του χωριού, μια παρέα γάλλων με δέκα Ferrari που ικανοποίησαν το βλέμμα πολλών, ανάβαση στο εκκλησάκι San Rocco για πανοραμική θέα και επειδή μας αρέσει η ησυχία είπαμε, κατάληξη στο υπέροχο Il Cortiletto για καφέ και σπιτική λεμονάδα, λίγο πιο απόμερα από το πολυσύχναστο κέντρο. Και εδώ είχα κλείσει ποδήλατα από το BikeCenterLimone, πολύ εξυπηρετικοί και πολύ καλές τιμές, για να κάνουμε το Ciclopedonale που διαρκεί περίπου μια ώρα πήγαινε-έλα, αλλά το ακύρωσα κ αυτό λόγω βροχής.
Από εκεί φύγαμε για Riva del Garda. Μεγαλύτερο «χωριό» από τα υπόλοιπα, και με αρκετά πολυκαταστήματα, πετύχαμε και αγώνα δρόμου με διάφορα δρώμενα. Η θέα από το Bastione di Riva όπου ανεβαίνει κανείς με τελεφερίκ πρέπει να είναι υπέροχη, αλλά δε μας βγήκε χρονικά καθώς έκλεινε στις 18.30. Ωστόσο δεν χάσαμε την ευκαιρία για ένα μίνι μάθημα γεωλογίας καθώς η βόρεια πλευρά της λίμνης είναι πλούσια σε γεωλογικούς σχηματισμούς και ρήγματα, για όποιον ενδιαφέρεται.
Μέρα 4, Όρος Baldo
Η τελευταία μέρα μας αποζημίωσε με υπέροχο καιρό! Θα ανεβαίναμε το βουνό Baldo στην ανατολική πλευρά. Δύο επιλογές με τελεφερίκ υπάρχουν από τους δυτικούς πρόποδες του βουνού. Το ένα ξεκινάει από το Malcesine και είναι με καμπίνα περιστρεφόμενη, στην κορυφή εκτός από εστιατόριο και πολύ κόσμο, έχει και μίνι φάρμα με αλπακά και είναι σημείο εκκίνησης για αλεξίπτωτα πλαγιάς. Το δεύτερο, που διαλέξαμε εμείς, είναι στη θέση Prada – Costabella και είναι τύπου λιφτ για σκι και τύπου «γόνδολας», αλλάξαμε δύο, καθόλου ουρές αναμονής, υπέροχα. Φτάνει σε ύψος στα 1850μ. και από εκεί ξεκινάνε διάφορα περιπατητικά μονοπάτια. Η διαδρομή ονειρική, μαγικά, να ακούγεται μόνο η φύση και ο ήχος της τροχαλίας καθώς ανεβαίνεις. Στην κορυφή μετά το περπάτημα, πήραμε δυνάμεις στο υπέροχο καταφύγιο Chierego, με τα διάφορα ξυλόγλυπτα στον περίβολο. Το φαγητό το κάτι άλλο, από γεύση, μερίδες, τιμή. Το τζάκι να καίει και τα σύννεφα να περνάνε από πάνω μας.
Η ώρα περνούσε και θέλαμε όμως να πάμε οπωσδήποτε στους καταρράκτες στο Varone πριν φύγουμε, οι οποίοι κλείνανε στις 18.00, ήμασταν οριακά. Γι’ αυτό πήραμε την πιο σύντομη διαδρομή από τη βάση στην Prada – Costabella να βγούμε στο Malcesine, η οποία είχε πινακίδες του στυλ «μπαίνετε με δική σας ευθύνη» καθώς ο δρόμος ήταν πολύ στενός και με μεγάλη κλίση. Ωστόσο ήταν πανέμορφα, αν σας αρέσει το βουνό, την προτείνω ανεπιφύλακτα. Ήμασταν μόνο εμείς και μια παρέα με μηχανές, κάτι θα ξέρουν.
Στους καταρράκτες τα tips λένε να έχεις αδιάβροχο, ή αλλιώς μπορείς να αγοράσεις στην είσοδο. Αλλά πραγματικά, όσα αδιάβροχα και να φορέσεις, θα γίνεις «παπί»!. Το σκηνικό πολύ γραφικό και τρομαχτικό παράλληλα γιατί το νερό πέφτει με πολύ μεγάλη ορμή! Στον εξωτερικό χώρο υπάρχει και ένας όμορφος βοτανικός κήπος και γενικά ήταν πολύ προσεγμένο.
Στο δρόμο του γυρισμού περνώντας από το όμορφο Malcesine βλέπαμε τους αλεξιπτωτιστές να προσγειώνονται και ήταν τόσο ωραία εικόνα. Αλλά πιο ωραίο ήταν το ηλιοβασίλεμα που μας συντρόφευε όσο κατεβαίναμε τη λίμνη, γι’ αυτό φροντίστε κάποιο σούρουπο να βρίσκεστε από αυτή την πλευρά.
Η πτήση μας ήταν νωρίς τα ξημερώματα από Bergamo και το αυτοκίνητο έπρεπε να το γυρίσουμε στις 3.00. γι’ αυτό το πήγαμε «σερί», άυπνοι, αφότου μαζέψαμε πράγματα και κάναμε check out. Στο συμβόλαιο έγραφε παράδοση με τα ίδια καύσιμα αλλά και καθαρό όπως ήταν. Αυτό το τελευταίο μας έβαλε σε διαφωνίες για το αν εννοούσαν το εσωτερικό ή και απ’ έξω. Ε, έχετε πλύνει μέσα έξω αυτοκίνητο στις 2.00 το βράδυ στο πουθενά, κάπου κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo; Το κάναμε εμείς… Πάμε για τα επόμενα!
Τα ταξίδια εκτός από εικόνες, είναι και συναισθήματα και ελπίζω να σας μετέφερα τα δικά μας.
Πατήστε πάνω σε κάθε φωτογραφία για μεγέθυνση
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, κεράστε μας έναν καφέ