Περιέργως, αυτό είναι το άρθρο που ετοίμαζα στο μυαλό μου πριν καλά καλά φύγουμε. Και στη δεύτερη παράγραφο θα δείτε γιατί! Ωστόσο, όταν γυρίσαμε, τίποτε από όλα αυτά δεν φαίνεται όσο σημαντικό μας φάνηκε τότε. Γιατί επιστρέψαμε χωρίς να αρρωστήσουμε στο ταξίδι μας, χωρίς να μείνουμε με το αμάξι, χωρίς να τρακάρουμε, χωρίς να κολλήσουμε covid, χωρίς να χάσουμε κάποιον προορισμό και να κάνουμε αλλαγές στα booking μας, τα οποία θα εκτόξευαν το κόστος του ταξιδιού. (Θα το εκτόξευαν, γιατί κλείσαμε τα ξενοδοχεία τον Γενάρη με πολύ χαμηλές τιμές, που τον Αύγουστο αν κλείναμε δεν θα βρίσκαμε ούτε για πλάκα). Και φυσικά, έχοντας απολαύσει τα παιδιά μας και έχοντας δει μαζί τους μέρη που ονειρευόμασταν χρόνια 🙂

Πριν ξεκινήσω με τα “στραβά”, να πω ότι και Αθήνα να μέναμε 24 μέρες 4 άτομα, όλο και κάτι θα πήγαινε στραβά. Πόσο μάλλον σε ένα οδικό ταξίδι 4200 χλμ με 2 παιδιά, σε 6 χώρες, 8 προορισμούς, με 42 ώρες στο καράβι και 65 ώρες στο αυτοκίνητο…

Πάλι καλά να λέμε!

Διαβάστε επίσης: 

Οδικό Ταξίδι 24 Ημερών Με Παιδιά Σε 6 Χώρες!

Μια μέρα στη Λίμνη Como στην Ιταλία με παιδιά

Στο Lauterbrunnen στην Ελβετία με παιδιά

2 μέρες στο Λουξεμβούργο με παιδιά

Στο Efteling Theme Park στην Ολλανδία με τα παιδιά

3 μέρες στην Bruges με παιδιά

Στην Colmar στην Αλσατία με τα παιδιά

Στο Cinque Terre στην Ιταλία με παιδιά

3 μέρες στην Τοσκάνη με παιδιά

Οικογενειακό Oδικό Ταξίδι Στην Κ. Ευρώπη: tips & info

Ωχ η μέση… μας

3 μέρες αφού κλείσαμε τα πάντα, εγώ ξεκίνησα ωραία και καλά να κουτσαίνω. Πρόβλημα στη μέση. Δεν σηκώνω βάρη. Οκ, θα σηκώνει τις βαλίτσες ο Κώστας στο ταξίδι. Και όλα τα οικογενειακά βάρη μέχρι τότε. 1 μήνα πριν το ταξίδι, με όλα αυτά τα οικογενειακά βάρη, μέση και ο Κώστας. Τις σηκώναμε μαζί τις βαλίτσες…

Covid19 γιατί είσαι ακόμη εδώ;

Κλείσαμε το ταξίδι μας τον Ιανουάριο για τον Αύγουστο, γνωρίζοντας από τα προηγούμενα covid καλοκαίρια ότι δεν υπάρχουν περιορισμοί στα σύνορα – πέσαμε μέσα σε αυτό. Και ότι το Καλοκαίρι κυκλοφορεί λιγότερο ο ιός. Πέσαμε πολύ έξω σε αυτό. Αν θυμάστε, τέλη Ιουνίου ξεκίνησε ένα ωραιότατο κύμα στην Ελλάδα, με τον ιό να είναι πολύ μεταδοτικός. Τα παιδιά σταμάτησαν να πηγαίνουν summer camp γιατί ο Γιώργος γύρισε μια μέρα με 39 πυρετό (αρνητικός) και ενημερωθήκαμε για πολλά κρούσματα ήδη την πρώτη εβδομάδα. Μετά από ένα παιδικό πάρτυ μέσα Ιουλίου, έκανε ο Ορφέας πολύ πυρετό (αρνητικός), 12 μέρες πριν το ταξίδι μας.

Και 9 ημέρες πριν το ταξίδι μας, βγήκε ο άντρας μου θετικός. 9 ημέρες!

Η πρώτη σκέψη ήταν φυσικά να φύγουμε μερικές μέρες αργότερα. Αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να πληρώσουμε τη διαφορά στα ακτοπλοϊκά, μιας και η δωρεάν ακύρωση που είχαμε κλείσει δεν ίσχυε για αλλαγή. Επίσης, θα έπρεπε να ψάξουμε από την αρχή διαμονή σε 8 προορισμούς, κάτι που παίρνει πολύ χρόνο. Και να κλείσουμε διαμονές πολύ πιο ακριβές από ό,τι κλείσαμε τον Γενάρη.

Η δεύτερη σκέψη ήταν να το ακυρώσουμε. Θα χάναμε μόνο το 50% των ακτοπλοϊκών Πάτρα-Ανκόνα. Όλα τα άλλα ήταν επιστρέψιμα, και το 100% του Ανκόνα-Πάτρα και όλες οι διαμονές. Και να κλείσουμε κάτι καινούργιο. Που όμως δεν θα ήταν το μεγάλο μας ευρωπαϊκό ταξίδι που ονειρευόμαστε τόσα χρόνια και που μας πήρε 4 μέρες να το κλείσουμε!

Όταν πέρασαν 3 μέρες, εγώ και τα παιδιά δεν είχαμε κολλήσει και ο Κώστας δεν είχε πια πυρετό, αρχίσαμε να αναθαρρεύουμε. Συνεχίσαμε αυστηρή απομόνωση για τον Κώστα, βαριά απολύμανση των πάντων στο σπίτι και πολλές βιταμίνες και προσοχή για όλους.

Προφανώς, δεν κάναμε την προετοιμασία της τελευταίας εβδομάδας που έπρεπε. Δεν έκανα πεντικιούρ, δεν έκανα πρόβα τζενεράλε με τις βαλίτσες, δεν πήγα τα φυτά στη μαμά μου, δεν ήρθε η καθαρίστρια, δεν πήραμε τη φωτογραφική, ξέχασα να πακετάρω μπαντάνες, καπέλο για μένα, αντηλιακά και after sun (βρίσκονταν στο δωμάτιο απομόνωσης…), δεν είχα όρεξη και χρόνο να ψάξω ψυγειάκι και να κάνω σνακ… Και μέχρι την παραμονή του ταξιδιού, δεν ξέραμε αν θα φύγουμε. Γιατί αν το πρωί του ταξιδιού κάποιος ξυπνούσε με πυρετό;

Φοράγαμε μάσκες στο αυτοκίνητο για Πάτρα και ταξιδέψαμε με ανοιχτά παράθυρα με 34 βαθμούς. Ο Κώστας δεν κοιμήθηκε μαζί μας στην καμπίνα, παρότι λένε ότι δεν μεταδίδει πια την 9η μέρα. Μάσκες και στον δρόμο Ανκόνα-Βαρέννα.

Αλλά αν ακυρώναμε την ταξιδάρα μας και 5 μέρες μετά την υποτιθέμενη αναχώρηση ήμασταν (που ήμασταν τελικά) όλοι ακόμα υγιείς; Θα ήταν τόσο κρίμα.

Τελικά, κανείς μας δεν κόλλησε από τον Κώστα.

Αλλά μια τρομάρα την ξαναπήρα μετά το Efteling. Κανείς δεν φορούσε μάσκα και δεν φορέσαμε ούτε εμείς. Και ήμασταν πολλή ώρα κολλητά στις ουρές με τόσο κόσμο. Ούτε εκεί κολλήσαμε! Αλλά πέρασε μια βδομάδα μετά το Efteling για να ηρεμήσω 😀

Kαθυστέρηση πλοίου για Ανκόνα

Καθυστέρηση είχαμε και στην επιστροφή, αλλά δεν μας ένοιαζε. Στον πηγαιμό όμως, έπρεπε να είμαστε συγκεκριμένη ώρα στη Varenna για το check in. Τελικά είχαμε μόνο 1 ώρα καθυστέρηση. Όλα καλά. Και στη 1 ώρα πλεύσης, το πλοίο έκανε στροφή 360 μοιρών και γύρισε Πάτρα! Ένα κοριτσάκι είχε χτυπήσει και ήθελε άμεση νοσηλεία. 3 ώρες καθυστέρηση. Στην Ηγουμενίτσα είχε τόσο κόσμο, που προστέθηκε άλλη 1 ώρα. Συνολικά, 4 ώρες καθυστέρησης. Αργήσαμε τόσο πολύ να φύγουμε από Ανκόνα, που προλαβαίναμε στάση μόνο για αγορά σνακ και τουαλέτα στον δρόμο για Λίμνη Κόμο, ενώ η αρχική ιδέα ήταν να σταματήσουμε για cappuccino στο San Marino. Και πληρώσαμε επιπλέον για το late check in στον ηλίθιο ιδιοκτήτη του χάλια καταλύματος. Αν είχαμε καταφέρει να βρούμε αλλού διαμονή τελευταία στιγμή, θα το κάναμε.

Κατάλυμα στη Varenna

Πολύ λάθος παρουσίαση στο booking το Orange House Varenna. Πέρα από τον ηλίθιο ιδιοκτήτη, είχε τόσες σκάλες και σκαλοπάτια και σκαλοπατάκια, που με δυο παιδιά και 2 βαλίτσες ήταν ταλαιπωρία. Ήταν επίσης φοβερά στενό. Καθόλου άνετο. Το κρεβάτι για τα παιδιά ήταν μια κουκέτα που μάζευε στον τοίχο για όταν δεν χρησιμοποιείται το δωμάτιο για 4. Φυσικά κοιμηθήκαμε εμείς εκεί, γιατί ΔΕΝ ήταν για παιδιά.
Τα παιδιά στο διπλό, βασιλιάδες:

Το πρωινό πάντως πολύ καλό, αλλά καλύτερα να το απολαύσετε κάπου με θέα τη λίμνη:

Δωμάτιο στο Lauterbrunnen

Το hostel στο camping Jungfrau ήταν το πιο οικονομικό κατάλυμα που βρήκαμε στην ευρύτερη περιοχή. Δεν θυμόμουν ότι είχε… shared bathroom… Το ζήσαμε κι αυτό 😀
Ο Κώστας με τον Ορφέα στη διπλή κουκέτα χωρίς κάγκελα:

Το κουφό; Τα παιδιά ακόμα λένε ότι η καλύτερη διαμονή στο ταξίδι μας ήταν αυτή! Ο Ορφέας επειδή “βγαίναμε συχνά από το δωμάτιο, ακόμα και για να πάμε τουαλέτα” (?) και ο Γιώργος επειδή του άρεσε το πρωινό (που φτιάχναμε μαζί στα τραπέζια πικνίκ με προϊόντα από το shop του camping) και γενικά η Ελβετία.

Κούραση παιδιών στο Λουξεμβούργο

Δικαίωμα. Ήμασταν στον δρόμο ήδη 8 μέρες και είχαμε στο μεταξύ κάνει ένα οδικό ταξίδι 5 ωρών, ένα 3,5 ωρών και ένα 6 ωρών. Φτάσαμε στο Λουξεμβούργο μετά από 6 ώρες ταξίδι και έπρεπε να πάμε να φάμε και να αγοράσουμε απορρυπαντικό πλυντηρίου για να πλύνουμε επιτέλους ρούχα. Η θερμοκρασία είχε πέσει αισθητά και όταν έπεσε ο ήλιος, έπεσε κι άλλο. Όλοι ήμασταν κουρασμένοι, αλλά παίξαμε λίγο σε ένα μικρό πάρκο στο κέντρο στους πεζόδρομους πριν το φαγητό. Την επομένη, τη μόνη μέρα που είχαμε να εξερευνήσουμε την πόλη, τα παιδιά δεν ήθελαν να φορέσουν ρούχα, δεν ήθελαν βόλτα. Ήθελαν απλά να δουν τηλεόραση τη μισή μέρα και την άλλη μισή να παίζουν με τα παιχνίδια του airbnb, όπως και έκαναν. Πήγαμε εναλλάξ βόλτα στην πόλη για ψώνια, εξρεύνηση και φωτογραφίες, μια εγώ μια ο Κώστας, φέραμε φαγητό, φάγαμε μέσα. Ούτε εγώ αισθανόμουν πολύ καλά, λίγο στομάχι, κάποια κούραση και τα καταλάβαινα τα παιδιά. Ήθελαν ξεκούραση! Δεν είδαν το Λουξεμβούργο ιδιαίτερα, αλλά δεν πειράζει.
Τι δεν είδαν τα παιδιά:

Τυφώνας στη Λιγουρία και την Τοσκάνη

Δεν ξέρω αν επηρέασε κι άλλες περιοχές της Ιταλίας, αλλά ένας τυφώνας μας πέτυχε στο Cinque Terre (Λιγουρία) την ημέρα που φεύγαμε για Τοσκάνη. Ευτυχώς, μας πέτυχε στο airbnb, γιατί μπορεί να σκοτωνόμασταν στον δρόμο. Αλλά προκάλεσε καταστροφές, με αποτέλεσμα να έχει πολλή κίνηση στον δρόμο και το 3ωρο ταξίδι που φάνταζε απλό, να το κάνουμε σε 5 ώρες. Εδώ, φταίω κι εγώ, γιατί όταν ακόμα τα κινητά έπιαναν (ναι, έπεσε και το ίντερνετ στην περιοχή), επέλεξα μια “πιο γρήγορη” διαδρομή που μας έβγαλε από τον highway που είχε τρελή κίνηση και μας έστειλε σε δρόμους με πεσμένα δέντρα, των οποίων την κίνηση το gps δεν είδε.
Mια μέρα πριν το τυφώνα, ήδη δεν φαίνονται καλά τα πράγματα στον ουρανό της Λιγουρίας:

Δική μου και Γιώργου αδιαθεσία στην Τοσκάνη

Τελευταία μέρα στο ταξίδι μας! Παραμονή της επιστροφής μας από Τοσκάνη για Ανκόνα να πάρουμε το πλοίο! Και ο Γιώργος έχει τρελό συνάχι. Κι εγώ στομαχικές διαταραχές το πρωί. Μπορούσαμε να πάμε εκδρομή κάπου κοντά, άνετα. Αλλά φοβηθήκαμε ότι αν ταλαιπωρηθεί το παιδί, μπορεί να σηκώσει πυρετό και να έχουμε ταξίδι επιστροφής κόλαση. Επίσης, όπως και στο Λουξεμβούργο, τα παιδιά δεν ήθελαν να πάνε πουθενά. Είχαμε μια πολύ ωραία διαμονή με πισίνα και βεράντα και ξεκουραστήκαμε. Δικαίωμα!
Eντωμεταξύ, ήταν η μόνη μέρα μας χωρίς καθόλου συννεφιά στην Τοσκάνη:

Πυρετός Ορφέα στην επιστροφή

Μετά από όλα αυτά τα “παραλίγο”, όπως καταλαβαίνετε όταν ο Ορφέας ανέβασε δέκατα την πρώτη μέρα που ξυπνήσαμε σπίτι μας, χαμογέλασα με ανακούφιση. Μια φαρυγγίτιδα που κράτησε κάτι ώρες.

Φτου φτου φτου…

Και στα επόμενα με υγεία, παιδιά!