Ένας καλός λόγος που ταξιδεύω (εγώ και πολύς άλλος κόσμος) είναι για να δοκιμάσω την τοπική κουζίνα. Γι’ αυτό έφτασα μέχρι το Μεξικό, γι’ αυτό πήγα δύο φορές στην Ιταλία και γι’ αυτό έχω ταξιδέψει εκτενώς στην Τουρκία: γιατί αγαπώ τις κουζίνες τους!

Όταν δεν ταξιδεύω, είμαι στην Αθήνα. Μια πόλη που, σαν κάθε καλή μητρόπολη, αγαπάει το καλό φαγητό και ταυτόχρονα συγκεντρώνει εκπατρισμένους από κάθε γωνιά του πλανήτη – μερακλήδες που διατηρούν τη μνήμη της χώρας τους ζωντανή μέσα από τις γεύσεις της και τις συνταγές της.

Σαν γνήσια ταξιδιάρα ψυχή, εδώ και μια 15ετία, κάθε φορά που ψάχνω να βρω πού θα φάω, ψάχνω τις Εθνικές Κουζίνες. Κάπως έτσι, έχω δοκιμάσει κάμποσα ιταλικά στην Αθήνα, ανακάλυψα τα αργεντίνικα κρέατα, τη βραζιλιάνικη κουζίνα, το μεξικάνικο (πολύ πριν πάω στο Μεξικό), την κουζίνα της Μέσης Ανατολής, την πολίτικη κουζίνα και άλλες υπέροχες γευστικές και αρωματικές εμπειρίες, χωρίς εισιτήριο – απλά με ένα menu και πολλή όρεξη για εξερεύνηση!

Ποια είναι λοιπόν τα 10 εστιατόρια εθνικής κουζίνας που αγαπάω στην πόλη μου;

1. Ιταλία – Osteria da Claudio

Όπως όλοι μας, έτσι κι εγώ αγαπάω την καλή ιταλική κουζίνα. Και έχοντας απολαύσει υπέροχα πιάτα στη Ρώμη, αλλά και την εμπειρία με του αγροτουριστικού δείπνου στη Σαρδηνία, τολμώ να πω ότι έχω βρει τις αυθεντικές ιταλικές γεύσεις σε μια ταπεινή ιταλική osteria στο Χαλάνδρι. Εκεί όπου ο chef Claudio τολμάει να έχει διαφορετικά πιάτα κάθε μέρα, όλα με φρέσκα υλικά και εμπνευσμένα από κλασικές rustic ιταλικές συνταγές, αλλά και κάποια σταθερά πιάτα στο menu, τα οποία έχω αγαπήσει. Το καλό κρασί, η χωριάτικη διακόσμηση, τα έξυπνα γλυκά, τα πρωτότυπα digestivos και η άρτια εξυπηρέτηση απλά κάνουν τη γαστριμαργική εμπειρία στο, κατά τη γνώμη μου, καλύτερο και more affordable ιταλικό εστιατόριο στην Αθήνα, ακόμα καλύτερη! 

2. Βραζιλία – Κίτρινος Σκίουρος

Υπάρχουν δύο βραζιλιάνικα στην Αθήνα: ο Κίτρινος Σκίουρος στο άλσος Ιλισίων, και το Maracana Grill στην Καλλιθέα επί της Θησέως. Το Maracana είναι ταβέρνα και, μάλιστα, μαζεύει την τοπική κοινότητα Βραζιλιάνων – πολύ καλό κριτήριο για το φαγητό, το οποίο είναι πράγματι πάρα πολύ καλό! Έχει πιάτα, αλλά βασικά προτείνει το open salad bar (πιο εξωτικές σαλάτες δεν έχω δει) και την ποικιλία κρεατικών (για όποιον αντέχει!) Όλα συνοδεύονται με caipirinia και στο τέλος έρχεται ένα εξωτικό γλυκό να γλείφεις τα δάκτυλά σου!

Αλλά εγώ προτιμώ τον Κίτρινο Σκίουρο. Γιατί χωρίς να είναι πολύ ακριβότερο, έχει εκλεπτυσμένες γεύσεις και πρωτότυπα βραζιλιάνικα πιάτα, έχει cocktails που με φαντασία ταιριάζουν τα βραζιλιάνικα εξωτικά φρούτα με την cachaca, και το περιβάλλον είναι πολύ γουστόζικο (και σίγουρα καλύτερο από τη Θησέως). Όταν ο καιρός είναι καλός, έχει τραπεζάκια δίπλα στο άλσος, ενώ ο εσωτερικός χώρος με ταξιδεύει κατευθείαν στη Βραζιλία!

3. Μεξικό – Ancho Mexican Grill

Έχω πάει στον Μεξικάνο στου Ζωγράφου, στο Dos Hermanos στην Κηφισιά, στα δύο El Taco Bueno στο Χαλάνδρι και στο Santa Fe (tex-mex), επίσης στο Χαλάνδρι. Σε όλα μ’ αρέσει το φαγητό. Σε κανένα από αυτά όμως δεν δοκίμασα γεύσεις που να συγκρίνονται με τις αυθεντικές γεύσεις της μεξικάνικης κουζίνας, όπως τις απόλαυσα στο Μεξικό. Για να τα λέμε βέβαια όλα, δεν το γύρισα όλο το Μεξικό – στο Yucatan πήγαμε. Ε, τις τοπικές γεύσεις του Yucatan τις βρήκα στην Αθήνα στο Ancho Mexican Grill, το οποίο είναι ορθάδικο-ντελιβεράδικο-φαστφουντάδικο, αλλά δεν με πειράζει… οι γεύσεις είναι εκεί! Το χοιρινό μαγειρεμένο με τις ώρες κάτω από τη γη, το σωστό pico de gallo, το guacamole το φρέσκο, πουθενά κιμάς – μόνο καλομαγειρεμένο κρέας σε γευστικότατες σάλτσες, που λιώνει στο στόμα, σε μια εμπειρία μεξικάνικης κουζίνας, σχεδόν αυθεντικής!

4. Περσία – Pars

Δύο είναι τα περσικά στην Αθήνα, το Αναχίτα και το Pars. Και τα δύο είναι στο Χαλάνδρι και μάλιστα πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Και τα δύο έχουν εξαιρετικό φαγητό. Η περσική κουζίνα είναι πολύ basic και οι γεύσεις της κάπως πρωτόγονες (για καλό τα λέω αυτά). Τα φαγητά είναι απλοϊκά και τα υλικά της ταπεινά. Και αυτή είναι η γοητεία της: γιατί με κιμά, ρόδι, ρύζι και σαφράν, προκύπτει ένα πιάτο που θα σου μείνει κι εσένα αξέχαστο.

Προτιμώ λοιπόν το Pars για δύο λόγους. Ο ένας είναι η διακόσμηση. Το Αναχίτα δεν έχει καθόλου ιρανικό χρώμα (θα μπορούσε να είναι εστιατόριο οποιασδήποτε εθνικής ή μη κουζίνας), ενώ το Pars φωνάζει Ανατολή. Επίσης, ενώ στο Αναχίτα τα γλυκά είναι μέτρια, στο Pars δοκιμάστε το παγωτό και θα με θυμηθείτε.

5. Λίβανο – Ο Κήπος της Εδέμ

Έχω πάει σε διάφορα λιβανέζικα κατά καιρούς, που όμως έχουν κλείσει πια. Αυτό λοιπόν που πλέον αγαπώ είναι Ο Κήπος της Εδέμ στο Μαρούσι, κοντά στον σταθμό. Η διακόσμηση είναι βαριά, ανατολίτικη, με κάτι σκουρόχρωμες κουρτίνες στο ταβάνι και κάτι βαριά έπιπλα, να σε ταξιδεύουν μακριά. Το καλοκαίρι ανοίγει και γίνεται ένας όμορφος ανατολίτικος κήπος, ενώ η αρωματική κουζίνα σε έλκει από δυο δρόμους πιο κάτω. Λίγο η μουσική, λίγο ο χορός της κοιλιάς, αισθάνεσαι πως Ο Κήπος της Εδέμ είναι the real thing! Βοηθάει και το φαγητό, φυσικά. Θυμίζει το περσικό, αλλά με περισσότερες σάλτσες. Θυμίζει το πολίτικο, αλλά είναι πιο καυτερό. Το λιβανέζικο φαγητό είναι τελικά μοναδικό. Προτείνω οποιοδήποτε κρέας, αλλά καλύτερα το γιαουρτλού κεμπάπ, το λαχματζούν και το ταμπουλέ τους είναι μαγικό, ενώ αφήστε το κρασί να ρέει…

6. Sushi – Rakkan

Για χρόνια, νόμιζα ότι δεν μου αρέσει το sushi. Μέχρι που πήγα στο White Elephant, στο Χαλάνδρι. To White Elephant προς λύπη μου έκλεισε. Είχα την τύχη όμως να με καλέσουν στο Rakkan και να γευτώ ακόμα καλύτερη ιαπωνική κουζίνα. Εκεί, όλα τα υλικά στο sushi είναι τόσο φρέσκα και γευστικά, που η εμπειρία παύει να είναι εμπειρία φαγητού, αλλά εξυψώνεται σε εμπειρία όλων των αισθήσεων. 

Crab Salad

7. Ινδία – Red Elephant

(Να τα ξεχωρίζουμε: το White Elephant ήταν πολυασιατικό με τέλειο sushi, ακριβό και πολυτελές. Το Red Elephant είναι ινδικό, με εκπληκτικό φαγητό και απλό. Yπάρχει και το Pink Elephant, επίσης ινδικό…)

Έχω πάει σε άλλα 5 ινδικά στην Αθήνα πριν καταλήξω ότι προτιμώ το Red Elephant. Στο ακριβό Jaipur Palace στο Μαρούσι, που έχει εντυπωσιακή διακόσμηση, αλλά μέτριες γεύσεις. Στο Indian Masala χαμηλά στην Ερμού, το οποίο είναι εξαιρετικό, αλλά όχι τόσο γευστικό όσο το Red Elephant. Στο Indian Kitchen στο Σύνταγμα, που έχει λίγο καλύτερες γεύσεις από το Red Elephant, αλλά είναι σε μια πολύ κακή γωνιά του Κέντρου, κι εμένα η βρωμιά μού κόβει την όρεξη. Στο Pink Elephant στο Χαλάνδρι (μπερδεύτηκες με τους ελέφαντες ή ακόμα;) που είναι το καλύτερο delivery που έχω ποτέ φέρει σπίτι μου, αλλά είναι πολύ μικροσκοπικό. Και στο Ινδικό του Μπαρμπα-Τζωρτζ στα Εξάρχεια, για το καλύτερο, γευστικότερο, αρωματικότερο ινδικό σουβλάκι που ετοιμάζεται μπροστά σου. Έχει και τραπεζάκια έξω για πάμφτηνες εμπειρίες ινδικής γευστικής απόλαυσης.

Γιατί λοιπόν προτιμάω το Red Elephant; Πέρα από τέλειες γεύσεις, τέλεια κρασιά και τέλειες σαλάτες, αυτός ο απλός, μικρός χώρος στη Λαρίσης στους Αμπελόκηπους, με την ανοιχτή κουζίνα και το Bollywood στην τηλεόραση, είναι πεντακάθαρος. Μέχρι και ο Καλλίδης στο Άθενς Σπεσιάλ το γράφει – τόσο καθαρό. Και εμένα μου αρέσει η basic αυτή πολυτέλεια 😉

8. Ρουμανία – Dorna

Ένα το ‘χουμε! Βρίσκεται σε μια πλατεία στην Πατησίων. Ήσυχα και φιλικά. Ταβέρνα είναι, με ξύλινα βαριά τραπέζια έξω για το καλοκαίρι, και ζεστή βαλκανική διακόσμηση μέσα. Το έχουν ένα ζευγάρι Ρουμάνων και, βασικά, συγκεντρώνει τη ρουμάνικη κοινότητα της Αθήνας. Όσο για τις γεύσεις; Αξέχαστες! Περίμενα βαριά κι ασήκωτη κουζίνα από τη Ρουμανία, και αντίκρυσα απλές γεύσεις σε πεντανόστιμες συνταγές, τέλειες σούπες, και κάτι ορεκτικά… μπουκιά και συγχώριο!

9. Γερμανία – Beer Garden Ritterburg

Έχοντας ταξιδέψει αρκετά στη Γερμανία και στην Αυστρία (Βερολίνο, Μόναχο, Βιέννη, Innsbruck, Hallstatt και road trip στις τιρολικές και τις βαυαρικές Άλπεις), μπορώ να πω, πρώτον, ότι η κουζίνα τους είναι παρεξηγημένη και, δεύτερον, ότι η μπιραρία αυτή στην Καισαριανή έχει πολύ αυθεντικές γεύσεις. Έχει επίσης και μια τεράστια λίστα με μπίρες για κάθε γούστο, ωραία γλυκά και συνταγές with a lot of twists… Να κλείσεις οπωσδήποτε τραπέζι -ακόμα και το καλοκαίρι που έχει κι έξω, σε μια πολύ ωραία αυλίτσα- και να πας νηστικός-ή, γιατί η κουζίνα είναι βαριά κι ασήκωτη…

Να σημειώσω εδώ ότι από όλα μας τα ταξίδια στη Γερμανία και την Αυστρία, την καλύτερη κουζίνα τη βρήκαμε στις τιρολικές Άλπεις, στην Αυστρία. Αριστουργήματα!

10. Ινδονησία – Saipan

Γνώρισα τις ινδονησιακές γεύσεις όταν ταξίδεψα στο Άμστερνταμ. Οι Ολλανδοί, μεγάλοι και τρανοί αποικιοκράτες κάποτε, δεινοί ταξιδιάρηδες πλέον, έχουν φέρει τις γεύσεις των πρώην αποικιών τους στη χώρα τους (αν όχι αυτοί, οι εκπατρισμένοι) και έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη κοινότητα ethnic foodies στις πόλεις τους. Συγκεκριμένα για την Ινδονησία, οι τότε άποικοι Ολλανδοί δημιούργησαν ένα πιάτο με όλες τις ινδονησιακές λιχουδιές, το Rijsttafel, για να τα βγάλουν πέρα με την αχανή ινδονησιακή κουζίνα που σπάει σε χιλιάδες νησιά. Αυτό το πιάτο (ή μέρος του) δοκίμασα κι εγώ στο Άμστερνταμ: μια πεντανόστιμη εμπειρία από λιχουδιές, γλυκόξινες, καυτερές, εξωτικές εκρήξεις στον ουρανίσκο μου, που με έκαναν να ερωτευτώ την Ινδονησία.

Όταν γύρισα, φυσικά, ήθελα να γευτώ αυτές τις γεύσεις και στην Αθήνα.

Δεν υπάρχει όμως ινδονησιακό εστιατόριο στην Αθήνα. Μόνο στα πολυασιατικά μπορείς να βρεις κάτι που να θυμίζει αυτή την εμπειρία. Συγκεκριμένα, το Saipan στο Χαλάνδρι, με τα satay του, θα σε κάνει να αγαπήσεις κι εσύ αυτές τις γεύσεις.

Γι’ αυτό και ταξίδεψα μέχρι το Bali… για να απολαύσω ξανά αυτή την εμπειρία! 14 μέρες εκεί, δοκίμασα καυτερά παγωτά, γλυκές σούπες κανέλας, πολλά satay, ρύζι και noodles σε τοπικές εκδοχές, λιχουδιές μαγειρεμένες σε μπανανόφυλλα και, φυσικά, το περίφημο ολλανδικό πιάτο!

Εσένα ποια είναι τα αγαπημένα σου ethnic εστιατόρια στην πόλη;

Και για να μην ανησυχείς για τις θερμίδες…
δες εδώ τα tips μου για σωστή διατροφή (στα ταξίδια σου και όταν τρως έξω)
και εδώ, πώς να γυμναστείς αποτελεσματικά!

Σημ.: Το Dreamista δεν συνεργάζεται με κανένα από τα παραπάνω εστιατόρια. Αντίθετα, τα επισκέφτηκα από απλή περιέργεια και μέσα σε αρκετά χρόνια, κάποια μάλιστα πριν ανοίξει αυτό το blog. Το κείμενο συνεπώς δεν είναι σε καμία περίπτωση διαφημιστικό ή προωθητικό και σίγουρα δεν χορηγήθηκε από κανένα. Με εξαίρεση το Rakkan, όπου με κάλεσαν, αφού έγραψα αυτό το κείμενο και αφού έκλεισε το White Elephant που είχε τη θέση του στο άρθρο.
Σημ.2: Οι φωτογραφίες είναι από τις ιστοσελίδες ή τις facebook σελίδες του εκάστοτε εστιατορίου. Εκτός από τον Κίτρινο Σκίουρο, που το κολάζ είναι με δικές μου φωτογραφίες. Και το Rakkan, που επίσης η φωτο είναι δική μου.

To άρθρο μου αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο βραβευμένο Food Blog, Eat Yourself Greek.