
Το ταξίδι μου στις αναμνήσεις συνεχίζεται, με άλλες 5 χώρες που επισκέφτηκα, όταν ακόμα ταξίδευα αλλιώς! Γαλλία, Αγγλία, Μάλτα, Κύπρος και Ολλανδία, σε ρυθμούς φοιτητικούς!
(Διάβασε το πρώτο μέρος της ιστορίας, εδώ)
Στο Maison Hellenique στο Παρίσι
Δύο μήνες αφού γύρισα από τη Σουηδία, η κολλητή μου έφυγε για Erasmus στο Παρίσι! Από μικρή ονειρευόμουν να πάω, και παρόλο που είχα πάει Γαλλία με τους γονείς μου, με τα πρώτα λεφτά που έβγαλα, έκλεισα τα εισιτήριά μου. Έμεινα με τη φίλη μου στο διαμερισματάκι της στην εστία, στο υπόγειο του Ελληνικού Σπιτιού. Τι ωραία που είναι η παριζιάνικη εστία! Κάθε Σπίτι (ολλανδικό, σουηδικό, ιταλικό κ.λπ.) έχει απ’ έξω την αρχιτεκτονική που είναι χαρακτηριστική της χώρας του. Το Ελληνικό και το Ιταλικό για παράδειγμα έχουν… κίονες. Το Σουηδικό με ταξίδεψε πίσω στη δική μου χρονιά, στη Σουηδία. Και οι γνωριμίες που κάναμε εκεί, στα parties και στα ατέλειωτα πάρκα με ταξιδεύουν ακόμα!
Έχω γράψει σε άλλο άρθρο πού πήγα στο Παρίσι: Quartier Latin, Versailles, Tuilleries, Louvre, Tour Eiffel, Avenue de Montaigne, Monmartre… Aλλά και πού δεν πήγα. Γι’ αυτό εδώ, θα γράψω για τις εμπειρίες. Για τα sex shops στην Pigal, για τα καφέ στη Μονμάρτη και στην πλατεία της Βαστίλλης, για το τέλειο φαγητό στο Chez Clement, για τα μεθύσια με καλό, φτηνό, γαλλικό κόκκινο κρασί στα φοιτητόμπαρα, για την έκθεση Dali, για τις βόλτες στον Σηκουάνα και για το πάθος μου να ξαναπάω.

Inside Dior

Στο εστιατόριο Chez Clement

Στην Αvenue de Montaigne
Για συνέδριο στο York
Το επόμενο ταξίδι ήρθε 2 βδομάδες αφού γύρισα από το Παρίσι. Ο καθηγητής μου στο μεταπτυχιακό (τότε, έκανα ακόμα τη master thesis μου) μου είπε ότι θα παρουσιάσω τη δουλειά μου σε ένα συνέδριο στο York της Αγγλίας. Έτσι, τον Σεπτέμβρη (1 μήνα αφού γύρισα από το camping στην Αστυπάλαια), έφυγα με τις συμφοιτήτριές μου από τη Σουηδία για Λονδίνο. Από εκεί, πήραμε το τρένο για το πανέμορφο, καταπράσινο, αξέχαστο York. Μείναμε σε μια τεράστια παραδοσιακή μονοκατοικία με μια κατάφυτη αυλή, όλες μαζί στον 2ο όροφο. Είχαμε δύο δωμάτια, 1 άνετη κουζίνα, 1 cozy καθιστικό και 1 μπάνιο, και ήμασταν σε walking distance από την παλιά πόλη. Ναι, αυτή την πλακόστρωτη ομορφιά, στο κέντρο της οποίας δεσπόζει ο breathtaking Yorkminster, ίσως ο εντυπωσιακότερος καθεδρικός που έχω δει. Μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία στο York, ήταν ένα ghost tour που κάναμε. Ο guide μας περπάταγε στα στενά της παλιάς πόλης, μεταφέροντάς μας στο μεσαιωνικό York: “εδώ που στέκεστε ήταν η meat packing district και κάθε Κυριακή, το αίμα των ζώων που έσφαζαν κυλούσε στα πλακόστρωτα”, πριν μας πει creepy ghost stories και urban legends της περιοχής. Ήταν creepy & funny μαζί και δεν το έχω ξανακάνει πουθενά.
Πολλά δεν είχα ξανακάνει στην Αγγλία: Έφαγα περισσότερα σάντουιτς όσο ήμουν εκεί από όσα έχω φάει όλη μου τη ζωή. Δοκίμασα το πρώτο μου ινδικό. Και πήγα στο πρώτο μου τέλειο, cozy ιταλικό trattoria! Παρουσίασα για πρώτη φορά σε συνέδριο, περπάτησα για πρώτη φορά την Oxford street και έχω αφήσει τόσα κενά στο Λονδίνο (μιας και πήγα μόνο για ένα απόγευμα περιμένοντας το αεροπλάνο), που θα είναι μάλλον ένα από τα επόμενα ταξίδια μου!
Με Σουηδούς στη Μάλτα
Στη Μάλτα, με φιλοξένησε μια φίλη Ελληνίδα που δούλευε εκεί. Εκεί λοιπόν, ζούσαν τότε πολλοί Σκανδιναβοί, που δούλευαν σε εταιρείες σκανδιναβικές που προτίμησαν τη Μάλτα λόγω του φορολογικού της καθεστώτος. Οι Σκανδιναβοί συνάδελφοι της φίλης μου μας είπαν τα top10 της Μάλτας, τα περισσότερα από τα οποία και έκανα όσο ήμουν εκεί: Gozo, blue grotto, St Julians, Valetta, Mdina, pub crawling, beach hunting, hotel trotting, τυριά, ψωμιά!
Μου άρεσε η Μάλτα. Το χρώμα της; Οι ομοιότητές της με την αγαπημένη μου Κύπρο; Η φοιτητοκατάσταση ενώ όλοι ήμασταν πια εργαζόμενοι; Ο multi-culti χαρακτήρας της; Η επαρχιακή της υπόσταση; Μου άρεσε κυρίως νομίζω επειδή είναι τόσο μικρή. Είναι ίση με την Αθήνα, μόνο που είναι κοτζάμ νησιωτική χώρα! Γι’ αυτό και πήγα για τόσο λίγο (6 μέρες και έκανα τόσα πολλά…)
Με Σουηδούς στην Κύπρο
Κράτησα επαφή με κάποιους φίλους Σουηδούς, που τους έφερε ο δρόμος στην Κύπρο για δουλειά. Έτσι, ένα Πάσχα μετά τη Μάλτα, βρέθηκα πάλι με Σουηδούς σε ένα άλλο νησί της Μεσογείου. Στη δική μου Κύπρο, μιας και κατάγεται η μαμά μου από εκεί, από την Αμμόχωστο, και την ταξιδεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Αυτή τη φορά, την είδα μέσα από τα μάτια expats και την είδα αλλιώς. Άρεσε στους Σουηδούς το χρώμα της, η ανυδρία της και η έλλειψη πράσινου! Ήταν συνέχεια “wow” και “wow”, όπως ήμουν εγώ στη χώρα τους, με το χιόνι, τον πάγο και το κρύο! Τους άρεσαν τα αρχαία και τα ρωμαϊκά μνημεία, τα φτηνά cocktails. Αλλά δεν τους άρεσε η γραφειοκρατία και η δυσλειτουργία των υπηρεσιών. Είναι αλήθεια πως στη Σουηδία όλα λειτουργούν ρολόι. Οι συνθήκες ζωής είναι τέλειες – με εξαίρεση τον καιρό και το χρώμα του ουρανού. Τα ταχυδρομεία είναι ανοιχτά μέχρι τις 4. Τα supermarkets μέχρι τις 23:00 τις καθημερινές και μέχρι τις 21:00 τα σκ. Ναι, είναι ανοιχτά και Κυριακή. Όλοι παντού είναι ευγενικοί και θεωρούν ηθική τους υποχρέωση να σε εξυπηρετήσουν. Ε, αυτό δεν συμβαίνει στην Κύπρο και τους κακοφάνηκε. Δεν τους χάλασε όμως ο καιρός το Πάσχα, ούτε ο καύσωνας το καλοκαίρι. Ούτε οι μισθοί τους, ούτε τα φτηνά όλα. Αυτά λοιπόν συζητούσαμε όταν ταξιδεύαμε παρέα από τη Λευκωσία στη Λεμεσό και από εκεί costa-costa στην Πάφο.
Σε φοιτητική εστία στο Άμστερνταμ
Και ενώ έχω τελειώσει το μεταπτυχιακό μου και είμαι πια εργαζόμενη, είχα την τύχη να βρεθώ πάλι σε μια φοιτητική εστία, αυτή τη φορά στο καταπληκτικό Άμστερνταμ! Όταν γύρισα, έγραψα ταξιδιωτικό οδηγό για αυτή την πόλη, για το thea.gr των εκδόσεων Imako, που έχουν κλείσει. Τον οδηγό μπορείς να δεις στο Dreamista, εδώ!
Tις εμπειρίες μου όμως, εδώ που είσαι 😉
Παρά το τσουχτερό κρύο, μαζί με τη συνταξιδιώτισσα Ευτυχία και την ντόπια πια Αμστερνταμιώτισσα, Τίνα, γυρνάγαμε ολημερίς στο Άμστερνταμ. Όταν κρυώναμε, πίναμε ζεστούς, αρωματικούς καφέδες σε cozy & cool καφετέριες ή αυτό το ρόφημα που πίνουν εκεί, ένα ποτήρι με ζεστό νερό και αρωματικά. Συνεχίζαμε για shopping, βγάζαμε φωτογραφίες κάθε υπέροχο κανάλι, σταματούσαμε για ζεστή σουπίτσα ή αυγά μαγειρεμένα με τόσους διαφορετικούς τρόπους, πήγαμε στο Amsterdam Dungeon, περπατήσαμε πλάι στον Amstel, στους πεζόδρομους, μπήκαμε σε εκκλησίες, σε coffee shops, σε γλυκάδικα, είδαμε τη Red Light District, πήγαμε στο σπίτι του Rembrandt, στη σοφίτα της Anne Frank, στο μουσείο Van Gogh… To ζήσαμε, το περπατήσαμε, το γευτήκαμε το Άμστερνταμ, όπως κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη που κάποτε κόλλησε το travelbug και δεν βάζει κ*** κάτω, ειδικά όταν είναι σε μια ξένη χώρα!
Και κάπως έτσι, στο μεταξύ είχα γνωρίσει και τον Κώστα. Τον συνταξιδιώτη μου στον κόσμο και στη ζωή τα τελευταία 8 χρόνια!
Τα ταξίδια που κάνω μαζί του τα βλέπεις και στο Instagram, για κάποια έχεις διαβάσει εδώ και για κάποια θα διαβάσεις στη συνέχεια αυτού του blog που λέγεται Dreamista και που του αρέσει να κάνει τα όνειρά μου πραγματικότητα!
Για το πρώτο μέρος της ιστορίας, μπορείς να πατήσεις εδώ!