Όταν ταξιδεύεις συχνά, ταξιδεύεις και Χειμώνα. Ταξιδεύεις και από τη ζέστη στο κρύο. Μπαίνεις σε αεροπλάνα γεμάτα μικρόβια Γενάρη μήνα. Κουράζεσαι και το ανοσοποιητικό σου πέφτει. Όταν ταξιδεύεις με δύο μικρά παιδάκια, ριψοκινδυνεύεις λίγο ακόμα. Οι πιθανότητες κάποιος να αρρωστήσει πριν ή κατά τη διάρκεια του ταξιδιού διπλασιάζονται. Όταν τα διδυμάκια σου δε, πάνε παιδικό για πρώτη χρονιά, οι πιθανότητες να είστε όλοι άρρωστοι και να μην κάθεται ταξίδι για ταξίδι, υπερπολλαπλασιάζονται!

Ο Κώστας ανέβασε πυρετό την ημέρα που επιστρέφαμε από Σμύρνη

Δεν ήταν εύκολη η επιστροφή ούτως ή άλλως. Έπρεπε να πάμε (με το αυτοκίνητό μας) από τη Σμύρνη στο Τσεσμέ, να περιμένουμε το φέρρυ για Χίο και στη Χίο πια, να περιμένουμε το βραδινό για Πειραιά. Εννοείται πήραμε καμπίνα.
Δες το ανοιξιάτικο εκείνο επικό road trip στην Τουρκία εδώ.

Ο Κώστας έκανε πυρετό την παραμονή που επιστρέφαμε από Άνδρο

Ψηνότανε! Ήμασταν με τη μηχανή και ξυπνήσαμε χαράματα για να πάρουμε το πλοίο. Μας λες και περιπετειώδεις. Ή αρρωστιάρηδες. Ό,τι θες.

Eίχα πυρετό το πρώτο μας πρωί στο Innsbruck

Δεκέμβρης. Κλείστος χώρος γεμάτος μικρόβια (αεροπλάνο). Διαφορά θερμοκρασίας: 25 βαθμοί κάτω. Πέρασα το πρώτο μας πρωί στο ξενοδοχείο και ο Κώστας να μου ψάχνει παρακεταμόλη. Το ίδιο απόγευμα, παρά τον πυρετό και τη χιονοθύελλα, πήγαμε για κρασί και σούπα στο κέντρο της πόλης.
Δες αυτό το επικό χειμωνιάτικο road trip στις Βαυαρικές και τις Τιρολικές Άλπεις εδώ

Κόλλησα λαρυγγίτιδα στην Οχρίδα

Παρότι Πάσχα, με το που φτάσαμε στην Οχρίδα, συναντήσαμε παγωμένη βροχή και 0 βαθμούς κελσίου. Λίγο η αλλαγή θερμοκρασίας και οι κλειστοί χώροι, να τη η λαρυγγίτιδα. Όταν γύρισα Αθήνα, δεν μιλούσα. Εκεί πάντως δεν ανέβασα ούτε πυρετό.

Με πονούσε ο φρονιμήτης μου στην Αράχωβα με τα δίδυμα

Ανέβασα και λίγα δέκατα, αλλά βασικά ήμουν με ντεπόν επί 3 μέρες και έτρωγα με πολλή δυσκολία. Εννοείται θήλαζα συνεχώς, η μάνα δεν έχει ποτέ τίποτε. Και εννοείται πήγαμε παντού!

O Oρφέας ανέβασε πυρετό μια μέρα πριν φύγουμε για Θεσσαλονίκη

και ακυρώσαμε το ταξίδι.
Είχαν μόλις ξεκινήσει παιδικό τα δίδυμα. Ούτε βδομάδα.
Δεν θέλαμε να διακινδυνέψουμε να γίνει χειρότερα λόγω κούρασης και μικροβίων αεροπλανικών. Και προτιμήσαμε να το ακυρώσουμε μια μέρα πριν για να ειδοποιήσουμε “εγκαίρως” το ξενοδοχείο, παρά να περιμένουμε μέχρι την επομένη μήπως είναι καλύτερα. Ήταν πράγματι καλύτερα την επόμενη μέρα, αλλά στο μεταξύ είχε ανεβάσει πυρετό ο Κώστας. Τα αεροπορικά, να ξέρετε, δεν ακυρώνονται. Προσπάθησα.

Ο Γιωργάκης χτύπησε πριν φύγουμε για Ιορδανία

και ακυρώσαμε το ταξίδι. Είχαμε πάθει και είχαμε μάθει στο μεταξύ και κλείσαμε το ταξίδι μας μες στις γιορτές, σε ασφαλή απόσταση από την τελευταία μέρα στον παιδικό. Είχαμε πάρει συνταγή γιατρού και αντιβιωτικά σε περίπτωση που πάθουν κάτι τα δίδυμα στον προορισμό. Πήγαμε τα δίδυμα λόγω καταρροής και μόνο στον παιδίατρο για να είμαστε σίγουροι ότι είναι καλά και ότι δεν θα γίνουν χειρότερα. Και 4 μέρες πριν την αναχώρηση, πήγαμε στις κούνιες. Ο Γιώργος παραπάτησε, έκλαψε και φύγαμε. Όταν γυρίσαμε σπίτι, δεν πατούσε το δεξί του πόδι. “Υμενίτιδα” μας είπαν στο νοσοκομείο. “Σε 2 μέρες, θα είναι καλά”. Σε 2 μέρες, δεν πατούσε ούτε το αριστερό πόδι και ανέβασε και πυρετό. Οι εξετάσεις αίματος έδειξαν λοίμωξη. Με άγνωστες λέξεις, μυστήρια διάγνωση και ένα παιδί να μην περπατάει, να μην ξέρουμε γιατί και να μην πρέπει να πάρει αναλγητικό ακόμα κι αν κάνει πυρετό, ακυρώσαμε το ταξίδι. Ακυρώσαμε τα ξενοδοχεία και το αυτοκίνητο που θα νοικιάζαμε 48 ώρες πριν το ταξίδι και συνεπώς δεν πληρώσαμε τίποτε. Τα αεροπορικά, ξαναλέω, δεν επιστρέφονται. Έκανα αίτηση με χαρτί γιατρού στην ειδική φόρμα της αεροπορικής. “Δεν επιστρέφουμε χρήματα ποτέ”.
10 μέρες μετά το χτύπημα, ο Γιώργος άρχισε να περπατάει. Η νέα διάγνωση και μετά από ακτινογραφία, ήταν “χτύπημα πάνω από το γόνατο που το ξεπερνάει μόνος του”.

Το συμπέρασμα είναι ότι με παιδιά δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί.
Προσπάθησα να ξανακανονίσω το ίδιο ταξίδι για τέλη Γενάρη και ευτυχώς που δεν έκλεισα τίποτε, γιατί τα παιδιά μου ήταν και τα δύο με βρογχίτιδα και αντιβίωση.

Πρώτη φορά που ακυρώνουμε ταξίδια. Αλλά από την άλλη, πρώτη φορά πάνε τα διδυμάκια μας παιδικό. Αισθανόμαστε τυχεροί που δεν αρρώστησε ο Ορφέας στη Θεσσαλονίκη και που ο Γιώργος δεν χτύπησε στην Ιορδανία. Αισθανόμαστε ευγνώμονες που έχουμε την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύουμε ακόμα. Αισθανόμαστε έτοιμοι για όλα, αλλά αγαπάμε και τους εαυτούς μας και φροντίζουμε τα παιδάκια μας. Δεν θέλουμε να αρρωστήσουν ενώ είμαστε σε ξένη χώρα. Προβλέπεται αυτό; Περίπου. Αν κάνουμε εύκολα (=μικρής διάρκειας, με μία μόνο διαμονή) ταξίδια τον Χειμώνα και μεγαλύτερα την Άνοιξη και το Καλοκαίρι.