Tαξιδεύω από έφηβη χωρίς τους γονείς μου. Μέσα στα χρόνια ταξιδεύοντας, έπαθα πολλά και έμαθα άλλα τόσα, έτσι ώστε τώρα να παινεύομαι πως έχω κοτζάμ στήλη με travel tips.
Αλλά κάθε αρχή και δύσκολη:

18 χρονών, Κύπρος: Λάθος αποθήκευση υγρών

Τότε είχα ακόμα ένα υγρό φακών με οξύ (oxysept λεγόταν μάλιστα). Φαντάσου δεν έπρεπε να φορέσω τους φακούς πριν περάσουν 8 ώρες μέσα στο υγρό. Μια φορά που το έκανα κατά λάθος, κοκκίνισε το μάτι για ένα 24ωρο. Τόσο οξύ. Ταξιδεύοντας για Κύπρο εκείνο το Καλοκαίρι, έβαλα το υγρό φακών μέσα στο νεσεσέρ, και το νεσεσέρ χύμα στη βαλίτσα πάνω στα ρούχα μου. Το οξύ υγρό χύθηκε σε ένα ακριβό καινούργιο τζιν φόρεμα και άνοιξε τρύπα στο ρούχο. Αχρηστεύτηκε. Από τότε, τα νεσεσέρ ή τα βάζω σε χωριστή θήκη της αποσκευής, ή τα τυλίγω σε 2 πλαστικές σακούλες.

22 χρονών, Κοπεγχάγη: Sleep-in hell

Χρειάζεται χρόνο και λάθη ένας ταξιδιώτης για να βρει το ταξιδιωτικό του στυλ. Όταν έμενα στη Σουηδία, ήθελα να ταξιδέψω στη Σκανδιναβία όσο περισσότερο και όσο οικονομικότερα γινόταν. Κλείσαμε λοιπόν μέσω ίντερνετ τη φτηνότερη διαμονή που βρήκαμε στην Κοπεγχάγη, στον κοιτώνα Sleep-in-Heaven. Μόνο που για εμένα αποδείχτηκε κόλαση να κοιμάμαι σε έναν ενιαίο χώρο με τριώροφα κρεβάτια, τουαλέτα κοινή για ΟΛΟΥΣ και 2 ντουζιέρες συνολικά. Μείναμε μόνο ένα βράδυ και πήγαμε άμεσα σε hostel (τα οποία στη Σκανδιναβία είναι σούπερ κυριλέ, μείναμε οι 3 μας σε 3κλινο με δικό μας μπάνιο). Από τότε, δεν έχω ξαναμείνει ούτε σε hostel (πέρα από Όσλο, που, είπαμε, στη Σκανδιναβία τα hostels είναι σούπερ κυριλέ), γιατί, πολύ απλά, δεν είναι αυτό το ταξιδιωτικό μου στυλ.

22 χρονών, Κοπεγχάγη-Στοκχόλμη: Χωρίς φωτογραφική

Ήταν ουσιαστικά το πρώτο ταξίδι που οργάνωσα μόνη μου. Οι φίλες μου δεν είχαν ξαναβρεθεί στο εξωτερικό και δεν βοήθησαν ιδιαίτερα. Ήταν λογικό να κάνω λάθη, δικαιολογώ τώρα τον εαυτό μου. Κάπου στα μισά της διαδρομής, όταν ήθελα οπωσδήποτε να απαθανατίσω την απίστευτη ανοιξιάτικη φύση που εκτυλισσόταν έξω από το παράθυρο του τρένου, συνειδητοποίησα ότι δεν πήρα μαζί τη φωτογραφική μου. Από τις φίλες μου, μόνο η μία είχε φέρει μηχανή. Μιας χρήσης! Να μη σας τα πολυλέω, από την Κοπεγχάγη, έχω γύρω στις 20 χάλια φωτογραφίες. Ευτυχώς, στη Στοκχόλμη ξαναπήγα αρκετές φορές.

23 χρονών, Αστυπάλαια: Δεν ήξερα να στήνω σκηνή

Πού πας, αγάπη μου, camping ενώ δεν το ‘χεις; Φτάσαμε γύρω στις 3 τα ξημερώματα στο νησί. Μαύρα σκοτάδια στο camping, πάλι καλά που βρήκαμε χώρο για την τεράστια, δανεική σκηνή μας. Έλα μου όμως που εγώ δεν ήξερα να τη στήνω, η παρέα μου δεν ήθελε να ασχοληθεί βραδιάτικα και κατέληξα να μην κοιμάμαι; Οι άλλοι της παρέας είτε έστησαν τη σκηνή τους και κοιμήθηκαν είτε κοιμήθηκαν στα πεζούλια της καφετέριας του camping. Αλλά εγώ δεν ήμουν για τέτοια ούτε στα 23 μου. Τις επόμενες λοιπόν φορές που έκανα camping, συνέβαλα στο στήσιμο της σκηνής, γιατί όταν παθαίνεις, μαθαίνεις.

23 χρονών, Παρίσι: Θα μπορούσα να το ψάξω περισσότερο

Είναι κρίμα να γυρνάς από ένα ταξίδι που ονειρευόσουν χρόνια να κάνεις και να σου λένε “στο Μουσείο του Rodin πήγες;” Ειδικά ενώ είχα κάνει τόσο εκτενή έρευνα για τον συγκεκριμένο προορισμό. Και ειδικά δεδομένου ότι έκατσα 8 βράδια και πρόλαβα να δω και να κάνω πολλά πράγματα. Πάντως, αξίζει μάλλον να ξαναπάω Παρίσι, αφενός γιατί ο Κώστας δεν έχει πάει και αφετέρου γιατί με τα χρόνια ανακάλυψα ότι άφησα κι άλλα κενά.

23 χρονών, Λονδίνο: Shopping what?

Το ταξίδι μου στην Αγγλία είχε προορισμό το York για συνέδριο. Και στον γυρισμό για να πάρουμε το αεροπλάνο της επιστροφής, είχαμε ένα μεσημεροαπόγευμα στο Λονδίνο με τις συμφοιτήτριες. Η μία πήγε να δει την κουμπάρα της. Η άλλη είχε πάει πολλές φορές στο Λονδίνο και δεν ήθελε να ξαναδεί τα αξιοθέατα, αλλά να κάνει shopping στην Oxford street. Η τρίτη, σαν εμένα, δεν είχε ξαναπάει. Και για να μην αφήσουμε μόνη της την κοπέλα στο shopping και διασκορπιστούμε τόσο πολύ και ψαχνόμαστε μες στο Λονδίνο για να προλάβουμε το αεροπλάνο, ακολουθήσαμε στο shopping. Ακόμα δεν έχω πάει Λονδίνο να δω τα αξιοθέατα… Γιατί; Γιατί να δώσω λεφτά για προορισμό όπου έχω βρεθεί, ενώ ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος, δεν μου πάει η καρδιά να το κάνω. Αλλά η αλήθεια παραμένει: Είμαι κοτζάμ Dreamista και δεν έχω δει το Λονδίνο!

24 χρονών, Μάλτα: Θα μπορούσα να το ψάξω περισσότερο

Αφέθηκα στη Μάλτα. Αφέθηκα στον ρυθμό του νησιού, στους expats που με έμαθαν τη ζωή του νησιού και όχι τα αξιοθέατα. Το είχα ψάξει ελάχιστα, η αλήθεια είναι, γιατί η φίλη μου έμενε εκεί και πίστευα θα με καθοδηγούσε. Ωστόσο, η ίδια σιχαινόταν τη Μάλτα και δεν πρότεινε απολύτως τίποτε. Κατέληξα λοιπόν να βολοδέρνω στο St Julien’s και να κάνω bar hopping στη Sliema, να δω τη Valletta με τη φίλη μου δίπλα να γκρινιάζει για το πόσο χάλια είναι, και τη Mdina ένα βράδυ, που η φωτογραφική δεν πολυέπιανε. Ποιο Pop-eye village και ποιο Marsaxlokk… Και, φυσικά, ποιο Blue Grotto… Δεν έχω ξαναφήσει ποτέ από τότε κανέναν να με επηρεάσει για ένα μέρος. Όλος ο κόσμος είναι πανέμορφος!

26 χρονών, Άμστερνταμ: Λάθος παλτό

Πλέον, το ξέρω: τα χειμερινά ταξίδια θέλουν σωστή προετοιμασία. Τότε, δεν είχα υπολογίσει καλά τις αντοχές μου στο κρύο. Και ενώ ήξερα ότι η θερμοκρασία στο Άμστερνταμ θα είναι κάτω από 10 και θα βρέχει αρκετά, αντί να πάρω το παλτό που με είχε βγάλει ασπροπρόσωπη στη Σουηδία (και στη Νορβηγία, και στη Φινλανδία, και στη Δανία…), πήρα ένα που μόνο στην Αθήνα και μόνο με αυτοκίνητο ήταν αρκετό. Έβγαλα βέβαια καλύτερες φωτογραφίες. Αλλά δεν έκανα όσο sightseeing ήθελα, εξαιτίας της ανάγκης για κλειστές καφετέριες ανά μία ώρα. Και με είχε πιάσει και τρελή γκρίνια από το κρύο. 

27 χρονών, Τουρκία: Ήθελε περισσότερες μέρες

Περισσότερες μέρες, βέβαια, σημαίνει περισσότερα λεφτά. Αλλά δεδομένου ότι εγώ έπαθα υπερκόπωση και κοιμόμουν από τις 22:00 κάθε βράδυ, και ο Κώστας ανέβασε πυρετό το πρωί της επιστροφής και έπρεπε να οδηγήσει από τη Σμύρνη στο Τσεσμέ, να πάμε από το Τσεσμέ στη Χίο και από εκεί να ταξιδέψουμε με το βραδινό για Πειραιά (το λες και ταλαιπωρία, άρρωστος άνθρωπος), θα άξιζε να βάλουμε άλλες 2 μέρες, έτσι, για ξεκούραση. Πάντως, το road trip μας στη Τουρκία ήταν τέλειο!

28 χρονών, Βερολίνο: Δεν έπρεπε να πάρω το χάπι

Υπολόγισα λοιπόν ότι όσο ήμασταν στο Βερολίνο, μάλλον θα ήμουν αδιάθετη. Και δεν ήθελα. Έτσι, έκανα τη σούπερ ηλίθια ταρζανιά να ρυθμίσω τον κύκλο μου από τον προηγούμενο μήνα με αντισυλληπτικό χάπι νέας γενιάς, δηλαδή το χειρότερο χάπι όλων. Kατέληξα να έχω ροή και τις 8 μέρες στο Βερολίνο. Δεν έχω ξαναπάρει το χάπι από τότε!

31 χρονών, Mexico: Double booking

Το ότι οργανώσαμε και κλείσαμε μόνοι μας ταξίδι τόσο μακρυά, με εκτενές road trip και διαμονές σε 2 περιοχές της ενδοχώρας και σε 2 νησιά, το λες και κατόρθωμα. Κάπου όμως μεταξύ booking του αυτοκινήτου από την Playa del Carmen και επιστροφή του στο Cancun, κάπου μεταξύ συνεννόησης για τα ferries που βολεύουν έτσι ώστε για να προλάβουμε πτήση, πρωτοχρονιά και events, βρεθήκαμε να έχουμε κλείσει διαμονή για τις 30/12 και στο Akumal και στο Cozumel. Ευτυχώς, ο ξενοδόχος στο Cozumel ήταν απελπιστικά καλούλης και δεν μας χρέωσε ακυρωτικά. Αλλά από τότε πάντα διπλοτσεκάρουμε.

33 χρονών, Λήμνος: Λάθος παρέα & ξενύχτι

Θα έπρεπε να ξέρω καλύτερα, αλλά δεν είχα ξαναπάει press trip με ξένους (είχα πάει με τον Κώστα). Στο αεροπλάνο ακόμα δεν είχα συνειδητοποιήσει το λάθος. Αλλά με το που προσγειωθήκαμε στη Λήμνο εκείνο το βράδυ Παρασκευής, και κατάλαβα ότι τα επόμενα 2 24ωρα θα βρίσκομαι σε αυτό το νησί, τόσο μακρυά από τον αγαπημένο μου συνταξιδιώτη (τον Κώστα μου), και με μια παρέα 8-10 ανθρώπων που ουσιαστικά μόλις γνώρισα, φρίκαρα. Και το γεγονός ότι εκείνο το πρώτο βράδυ συμφώνησα να ξενυχτίσω και να πιω (και άρα να βγάλω το Σάββατο άυπνη και με hangover, σε επαγγελματικό ταξίδι) δεν βοήθησε. Και αυτό είναι σίγουρα κάτι που δεν θα ξανακάνω!

+1 Διδυμομαμά – Λέσβος: διδυμοκάροτσο

Δεν είναι εύκολο να ταξιδεύεις με δίδυμα, πόσο μάλλον όσο είναι ακόμα μωρά. Και όταν 7,5 μηνών έκαναν το πρώτο τους αεροπορικό ταξίδι για ένα τριήμερο στη Λέσβο, το ξέραμε ότι πάμε για ταλαιπωρία. Δεν το περιμέναμε όμως στο αεροπλάνο να μας σπάσουν το καρότσι… Αλλά γι’ αυτό μπορείς να τα διαβάσεις όλα εδώ.

* H φωτογραφία εξωφύλλου είναι από την ημερήσια μας στις Βερσαλίες. Βλέποντάς τη, θυμήθηκα ότι σε αυτό το ταξίδι είχα πάρει μόνο αυτό το ζευγάρι παπούτσια, τις καλές μου μπότες, τις οποίες αχρήστευσα με τόσο περπάτημα. Από τότε και μετά, μόνο αθλητικά σε sightseeing trips!

Διάβασε επίσης:

Γιατί επιλέγω να είμαι slow traveler