Παραδοσιακά, την τελευταία εβδομάδα του χρόνου κάνω μια ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε. Το 2014, είχα γράψει για το πόσα ωραία ταξίδια είχα κάνει και πόσο χαρούμενη ήμουν που ξεκίνησα το Dreamista. Το 2015, πάλι για τα όμορφα ταξίδια μας με τον Κώστα και τα κατορθώματα του Dreamista (βραβεία κ.λπ.). Το 2016, για το την εγκυμοσύνη μου! Για την πανέμορφη εμπειρία του τοκετού και για τη μητρότητα – ήταν αναμφισβήτητα η χρονιά μου! Το 2017, για τα ταξίδια μας με τα δίδυμα και για το πόσο όμορφα πέρασε η πρώτη μου χρονιά ως μαμά. Το 2018, δεν θα είμαι τόσο γλυκανάλατη. Θα μιλήσω για τα ταξίδια μας και για τα κατορθώματα του blog. Αλλά θα μιλήσω και για τις δυσκολίες του να είσαι μαμά δίχρονων διδύμων.
Προσδεθείτε!

To 2018 Σε Ταξίδια

Το πρώτο ταξίδι μας με τα δίδυμα το 2018 ήταν ξανά στην Αράχωβα, τους Δελφούς και τον Γαλαξίδι τον Φλεβάρη. Τα δίδυμα ήταν 17 μηνών, το ξενοδοχείο είχε ευτυχώς playroom (κάτι που μόλις που είχε αρχίσει να γίνεται απαραίτητο) και το ταξίδι ευχάριστο μεν, δύσκολο δε. Κυνηγητό και σκαρφάλωμα είναι οι 2 λέξεις που συνοψίζουν την εμπειρία – οπότε ευτυχώς που είχαμε δίχωρο δωμάτιο και απομόνωση για ξεκούραση, ανάπαυλα και χρόνο για τους δυο μας.
To δεύτερο ταξίδι μάς βρήκε στο Ναύπλιο τον Απρίλη, ό,τι πρέπει για να υποδεχτούμε την Άνοιξη. Ξεκούραστη εμπειρία, όπως μάλλον θα είναι για τους κεντροευρωπαίους κάθε ταξίδι τους σε γειτονική χώρα (πχ από το Άμστερνταμ στο Λουξεμβούργο): μικρή διαδρομή, οργανωμένη πόλη, φιλική προς οικογένειες με πολλά να κάνεις και να δεις. Σούπερ και η διαμονή μας στο υπέροχο Hotel Perivoli όπου μας φρόντισαν και με το παραπάνω.
Tέλη Απρίλη πήγαμε πάλι στο Πήλιο, αλλά στο Νότιο Πήλιο αυτή τη φορά και συγκεκριμένα στον Λαύκο καλεσμένοι στο Esperos Villas. Μακρινό και δύσκολο ταξίδι, αλλά ο προορισμός μάς αποζημίωσε. Παράδεισος το βουνό την Άνοιξη!
Toν Μάιο, ήμασταν καλεσμένοι του πασίγνωστου μεταξύ των μαμάδων, Daphne’s Club Hotel Apartments στο Ξυλόκαστρο. Τεράστια διαμερίσματα, παιδότοπος, παιδική χαρά, βιβλία και γονείς από όλο τον κόσμο με παιδιά στην ηλικία μας; Πόσο καλύτερα μπορεί να πάει; Η παραλία στο πιάτο, το τέλειο πρωινό και ο βρεφικός/παιδικός εξοπλισμός στο δωμάτιο και παντού, μήπως;
Τον Ιούνιο, κάναμε το πρώτο μας ακτοπλοϊκό ταξίδι με τα δίδυμα, για να φτάσουμε στη γραφική Τήνο, καλεσμένοι του Golden Beach Hotel. Ισόγεια διαμερίσματα που βγάζουν σε καταπράσινη αυλή, εστιατόριο, beach bar και δική του αμμουδερή παραλία, σε μια ολάνθιστη όαση στον Άγιο Φωκά, 10 λεπτά από τη Χώρα. Περάσαμε πανέμορφα!
Next stop, αυγουστιάτικες διακοπές στη Σκύρο, η πρώτη μας εμπειρία airbnb, αυλή για παιχνίδια, αμμουδιές, πανέμορφα τοπία, πολλά, πάρα πολλά παιδάκια, γραφικά σοκάκια και τέλειο παγωτό.
Αλλά και η πρώτη φορά που μείναμε στον ίδιο προορισμό για τόσο πολύ. Τόσο, που μάθαμε να ταξιδεύουμε με τα δίχρονα δίδυμά μας. Τόσο, που κουραστήκαμε και πήραμε τον χρόνο μας μέχρι το επόμενο ταξίδι.
Νοέμβριος και Ορεινή Αρκαδία. Πόσο μεγάλο ρόλο παίζει ο κοντινός προορισμός και το οικογενειακό κατάλυμα; Στο Seleni Suites περάσαμε μέλι-γάλα!
Βοηθάει και που τα δίδυμα πέρασαν τα δύο και όσο πλησιάζουν τα 2,5, είναι όλο και πιο άνετα στον δρόμο. Ενώ τον Μάη για Πήλιο έκλαιγαν στο αμάξι όσο ήταν ξύπνια, τώρα τραγουδούσαν!
Γι’ αυτό και ξεθαρρέψαμε. Και την τελευταία μέρα του χρόνου, πετάμε. Θα είναι η δεύτερη πτήση μας με τα δίδυμα (στην πρώτη ήταν 8 μηνών), το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό μαζί τους (και το πρώτο μας αφότου έμεινα έγκυος) και, μάλιστα, θα είναι εκτός Ευρώπης, σε κοντινό, μαγικό προορισμό.
Στην Ιορδανία θα αποχαιρετήσουμε το 2018, λοιπόν!
Ευχηθείτε μας Καλό Ταξίδι 🙂

Το 2018 Και Η Μητρότητα

Δεν έχω κρύψει πόσο με έχει δυσκολέψει η μητρότητα από τότε που περπάτησαν. Και από 18 μηνών που ζωήρεψαν πολύ, η ζωή μου μόνο ονειρεμένη δεν ήταν. Έχω γράψει για τις δυσκολίες μου και για όλα αυτά που θα ήθελα να μου είχαν πει (αλλά κανείς δεν λέει). Και μετά από κάμποση ενδοσκόπηση, κάμποσο γράψιμο, άπειρο διάβασμα και πολλές συζητήσεις με τον Κωστή μου, κατέληξα στο εξής: μια μαμά όταν καταλάβει ότι αρχίζει να δυσκολεύεται, πρέπει να αναζητήσει την κατάλληλη βοήθεια. Αν έχει μωρό, τη μαμά της ή μια γυναίκα. Αν έχει νήπια, μια παιδαγωγό ή έναν παιδικό σταθμό. Εξαρτάται τι χρειάζεται η καθεμία. Για εμένα, η λύση είναι ο παιδικός σταθμός. Τα παιδιά περνάνε καλά, έχουν καλό πρόγραμμα, μαθαίνουν πράγματα. Εγώ έχω επιτέλους χρόνο και χώρο. Γλιτώσαμε λεφτά από την γυναίκα, το φαγητό. Χρόνο από το μαγείρεμα. Νεύρα. Με δυσκόλευε πολύ να είμαι 24 ώρες το 24ωρο μαζί τους και να μην μπορώ να εργαστώ ή να κάνω μπάνιο ή να πάω γυμναστήριο. Ξεκίνησα επίσης yoga, για πρώτη φορά μετά από χρόνια κάνω γυμναστική εκτός σπιτιού. Ξεκίνησα και το mutu system, για να μπορώ να κάνω γυμναστική και στο σπίτι. Και όταν τα παιδιά γυρνάνε από τον παιδικό, φαγωμένα και κουρασμένα, θηλάζουμε (πλέον μόνο όποτε θέλω εγώ, ποτέ βράδυ και ποτέ για κοίμισμα), παίζουμε, τρώμε βραδινό και πάμε για ύπνο. Εννοείται ότι αρρωσταίνουν και είμαστε κι εμείς κάπως από όταν ξεκίνησαν. Αλλά θα γινόταν κι αυτό κάποια στιγμή. Και όταν ανοίξει ο καιρός και μεγαλώσει η μέρα, θα αρχίσουμε πάλι τις καθημερινές μας βόλτες.

Το 2018 Και Το Dreamista

Mε αυτά και με αυτά, το έχω αφήσει λίγο το Dreamistάκι μου. Λίγο το διάλειμμα από τα ταξίδια Αρχές Αυγούστου-τέλη Νοέμβρη. Που συνεπώς δεν είχα υλικό από προορισμούς και καταλύματα. Λίγο ο αποθηλασμός (είπαμε, θηλάζω λίγο πια, δεν το έχω κόψει τελείως. Αλλά κι αυτό δεν ήταν εύκολο πέρασμα). Λίγο ο παιδικός, με τις ιώσεις (δεν δουλεύω όταν είναι στο σπίτι άρρωστα) και την αλλαγή προγράμματος. Λίγο που έφυγε η νταντά μας και άλλαξαν οι ισορροπίες. (Ξαφνικά, έπρεπε να έρχεται η μαμά μου όποτε μπορούσε και να βρω πότε θα έρχεται μια ακόμα part time νταντά). Λίγο που ξεκίνησα να δουλεύω τις Πέμπτες ως καθηγήτρια Γλωσσολογίας σε ιδιωτικό κολέγιο και έχω αρκετό διάβασμα. Λίγο η συσσωρευμένη κούραση, η αλλαγή της ρουτίνας, η έλλειψη πολύ χρόνου – πού χρόνος για γράψιμο. Eπίσης, και να τα λέμε και όλα, το agitation και η αϋπνία λόγω θηλασμού, δεν μου εξασφάλιζαν μια… ονειρεμένη καθημερινότητα για να μπορώ να κρατάω αυτό το blog με το κεφάλι ψηλά.
Πάντα όμως ήξερα να αναγνωρίζω το πρόβλημα και πώς να βρίσκω λύσεις. Ξεκινήσαμε παιδικό, έφερα τους θηλασμούς στα μέτρα μου (με σύμβουλο ibclc, εννοείται), πάω yoga, κάνω mutu που μου αρέσει, βρήκα τρόπο να δουλεύω (ακόμα και πριν τον παιδικό, πήγαινα στο γραφείο του Κώστα όσο ήταν η μαμά ή η νταντά με τα παιδιά), βρήκα χρόνο να δουλεύω που είναι άσχετος με τον χρόνο που αφιερώνω στα παιδιά μου.

Η χρονιά λοιπόν τελειώνει με μένα να έχω βρει τις ισορροπίες που ήθελα, για πρώτη φορά μετά τον Μάρτιο. Με την οικογένεια Dreamista να έχει μπει σε ένα πρόγραμμα σχολικό, που θα το έχει για καιρό και της αρέσει πάρα πάρα πολύ. Και με το ζεύγος Dreamista μετά τέκνων να έχει επιτέλους κανονίσει το πρώτο οικογενειακό ταξίδι στο εξωτερικό, κάτι που θα δώσει νέο παλμό στο Dreamista και στην οικογένεια.

Στο δεύτερο ταξίδι μας στο εξωτερικό, θα σας πάρουμε μαζί μας. Κλείσατε θέση;

Φιλιά και Ευτυχισμένο το 2019!